Nieuwe Orde (Indonesië)
Article
May 20, 2022
De Nieuwe Orde (Indonesisch: Orde Baru, afgekort Orba) is de term die door de tweede Indonesische president Soeharto is bedacht om zijn regering te karakteriseren toen hij in 1966 aan de macht kwam tot aan zijn aftreden in 1998. Soeharto gebruikte deze term om zijn presidentschap te contrasteren met dat van zijn voorganger Soekarno (met terugwerkende kracht de "Oude Orde" of Orde Lama genoemd). Onmiddellijk na de poging tot staatsgreep in 1965 was de politieke situatie onzeker. Soeharto's Nieuwe Orde vond veel steun van de bevolking van groepen die zich wilden scheiden van de Indonesische problemen sinds de onafhankelijkheid. De 'generatie van 66' (Angkatan 66) belichaamde het gesprek over een nieuwe groep jonge leiders en een nieuw intellectueel denken. Na de gemeentelijke en politieke conflicten in Indonesië en de economische ineenstorting en sociale ineenstorting van de late jaren vijftig tot het midden van de jaren zestig, zette de "Nieuwe Orde" zich in voor het bereiken en handhaven van politieke orde, economische ontwikkeling en de verwijdering van massale deelname aan de politiek proces. De kenmerken van de 'Nieuwe Orde' die eind jaren zestig werd opgericht, waren dus een sterke politieke rol voor het leger, de bureaucratisering en corporatisering van politieke en maatschappelijke organisaties, en selectieve maar effectieve repressie van tegenstanders. De scherpe anticommunistische doctrine bleef een kenmerk van het presidentschap gedurende de daaropvolgende 32 jaar, waarbij het islamisme begin jaren negentig de overhand kreeg. Binnen een paar jaar waren echter veel van zijn oorspronkelijke bondgenoten onverschillig of afkerig geworden van de Nieuwe Orde, die bestond uit een militaire factie die werd gesteund door een kleine burgergroep. Onder een groot deel van de pro-democratische beweging die Soeharto dwong af te treden in de Indonesische Revolutie van 1998 en vervolgens aan de macht kwam, is de term 'Nieuwe Orde' een pejoratief gebruik geworden. Het wordt vaak gebruikt om figuren te beschrijven die ofwel verbonden waren met de Soeharto-periode, of die de praktijken van zijn autoritaire regering handhaafden, zoals corruptie, collusie en nepotisme (algemeen bekend onder het acroniem KKN: korupsi, kolusi, nepotisme).