سیک
![]()
قید لاتین sic ("به این ترتیب"، "همانطور"؛ به طور کامل: sic erat scriptum، "به این ترتیب نوشته شد") که پس از یک کلمه یا متن نقل قول درج شده است، نشان می دهد که مطلب نقل شده دقیقاً همانطور که در متن ذکر شده رونویسی یا ترجمه شده است. متن مبدأ، کامل با هر گونه املا، نشانه گذاری یا دستور زبان اشتباه، قدیمی، یا غیر استاندارد. همچنین در مورد هر ادعای غافلگیرکننده، استدلال نادرست، یا موارد دیگری که ممکن است به عنوان خطای رونویسی تفسیر شود، اعمال می شود.
استفاده معمولی این است که به خواننده اطلاع دهیم که هر گونه خطا یا خطای ظاهری در مطالب نقل شده ناشی از اشتباهات در روند رونویسی نیست، بلکه عمداً دقیقاً همانطور که در متن منبع ظاهر می شود، تکثیر می شود. به طور کلی در داخل پرانتز قرار می گیرد تا نشان دهد که بخشی از موضوع نقل شده نیست.
Sic همچنین ممکن است به صورت تمسخر آمیز یا طعنه آمیز درج شود تا توجه را به اشتباهات املایی نویسنده اصلی یا منطق نادرست جلب کند، یا برای نشان دادن مخالفت یا بیزاری عمومی از مطالب.
ریشه شناسی و کاربرد تاریخی
اگرچه گاهی اوقات به اشتباه به عنوان یک کلمه مخفف شناخته می شود، sic یک قید لاتین است که در انگلیسی به عنوان قید، و مشتق شده، به عنوان اسم و فعل استفاده می شود. قید sic به معنای "عمداً چنین نوشته شده" اولین بار در حدود سال 1856 در انگلیسی ظاهر شد. بر اساس فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد، شکل شفاهی sic، به معنای "علامت گذاری با sic" در سال 1889 پدیدار شد، کار ای. بلفورت باکس در اخلاق سوسیالیسم نمونه اولیه آن بود.
ریشه شناسی های غلط
گاهی اوقات، sic به اشتباه به عنوان مخفف شناخته شده است (و بنابراین گاهی اوقات با نقطه اشتباه املایی می شود): "s.i.c." به معنای "املا در بافت"، "گفته شده در متن"، "گفته شده در کپی"، "املا صحیح است"، "املا نادرست" و سایر عبارات ریشه شناسی عامیانه دیگر گفته می شود. اینها همه نادرست هستند و صرفاً پس زمینه ای از sic هستند.
استفاده مدرن
استفاده از sic در اواسط قرن بیستم به شدت افزایش یافت. برای مثال، در آرای دادگاه های ایالتی ایالات متحده قبل از سال 1944، sic 1239 بار در پایگاه داده Westlaw ظاهر شد. در سال های 1945 تا 1990، 69168 بار، بیش از 55 برابر بیشتر ظاهر شد. استفاده از آن به عنوان نوعی تمسخر به عنوان عامل اصلی در این افزایش ذکر شده است. استفاده بی‌رویه از sic بحث‌هایی را به وجود آورده است، و برخی از ویراستاران، از جمله محقق کتاب‌شناسی سایمون نوول اسمیت و منتقد ادبی لئون ادل، علیه آن صحبت می‌کنند.
استفاده متعارف
Sic، به شکل پرانتزی خود، اغلب در مطالب نقل‌شده یا تجدید چاپ شده برای نشان دادن دقت دقیق در بازتولید متن قبل، علی‌رغم ظاهر شدن یک املای نادرست یا غیرمعمول برای خواننده (املا، نقطه‌گذاری، دستور زبان، نحو، واقعیت، منطق، و غیره.). چندین راهنمای استفاده توصیه می‌کنند که یک sic پرانتزی عمدتاً به عنوان کمکی برای خواننده استفاده شود، نه به‌عنوان نشانگر عدم توافق با منبع.
برای نشان دادن باستان گرایی و گویش
استفاده کنید
Sic ممکن است نشان دهد که یک عبارت غیرمعمول یا باستانی به طور صادقانه گزارش شده است، مانند هنگام نقل قول از قانون اساسی ایالات متحده: "مجلس نمایندگان باید [sic] رئیس خود را انتخاب کند..." با این حال، چندین کتاب راهنمای نوشتاری استفاده از آن را با توجه به گویش منع می کنند. مانند موارد تفاوت املایی انگلیسی آمریکایی و انگلیسی. ظاهر یک سیک پرانتزی پس از تجزیه و تحلیل کلمه در یک بررسی کتاب، برایان آ. گارنر را به این اظهار نظر سوق داد: «تمام نقل‌قول (یا ویراستار بیش‌ازحد) [sic] که نشان داد ناآگاهی از کاربرد بریتانیایی بود».
استفاده کنایه آمیز
گاهی نویسنده [sic] را بعد از کلمات خود می‌گذارد تا نشان دهد که زبان عمداً برای جلوه‌های ویژه انتخاب شده است، به ویژه در مواردی که ممکن است معنای کنایه‌آمیز نویسنده در غیر این صورت نامشخص باشد. برایان آ. گارنر این استفاده از sic را «آخرین» نامید و مثال زیر را از کتاب نه مرد سال 1955 فرد رودل ارائه کرد:
[من] در سال 1951، این موهبتی بود که به محاکمه قاضی هارولد مدینا [sic] از یازده به اصطلاح «کمونیست بومی برتر» اعطا شد، که این برکت به معنای دادن این بود.
