راه شیری
Article
May 18, 2022
راه شیری کهکشانی است که منظومه شمسی ما را در بر می گیرد، با نامی که ظاهر کهکشان را از زمین توصیف می کند: یک نوار مه آلود از نور که در آسمان شب دیده می شود از ستارگانی تشکیل شده است که به طور جداگانه با چشم غیر مسلح قابل تشخیص نیستند. اصطلاح راه شیری ترجمه لاتین via lactea از یونانی γαλακτικός κύκλος (galaktikos kýklos) به معنای "دایره شیری" است. از زمین، کهکشان راه شیری به عنوان یک نوار به نظر می رسد زیرا ساختار دیسکی شکل آن از درون مشاهده می شود. گالیله گالیله برای اولین بار در سال 1610 با تلسکوپ خود نوار نور را به ستارگان منفرد تفکیک کرد. تا اوایل دهه 1920، اکثر ستاره شناسان فکر می کردند که کهکشان راه شیری شامل تمام ستارگان کیهان است. پس از مناظره بزرگ سال 1920 بین ستاره شناسان هارلو شپلی و هبر کورتیس، مشاهدات ادوین هابل نشان داد که کهکشان راه شیری تنها یکی از کهکشان های متعدد است. کهکشان راه شیری یک کهکشان مارپیچی میله ای با قطر قابل مشاهده تخمینی 100000 تا 200000 سال نوری است. شبیهسازیهای اخیر نشان میدهد که یک ناحیه ماده تاریک، همچنین حاوی تعدادی ستاره مرئی، ممکن است تا قطر تقریباً 2 میلیون سال نوری گسترش یابد. کهکشان راه شیری دارای چندین کهکشان اقماری است و بخشی از گروه محلی کهکشانها است که بخشی از ابرخوشه سنبله را تشکیل میدهند که خود جزء ابرخوشه Laniakea است. تخمین زده میشود که شامل 100 تا 400 میلیارد ستاره و حداقل این تعداد باشد. از سیارات منظومه شمسی در شعاع حدود 27000 سال نوری از مرکز کهکشانی، در لبه داخلی بازوی شکارچی، یکی از غلظتهای مارپیچی شکل گاز و غبار، قرار دارد. ستارگان در درونی ترین 10000 سال نوری یک برآمدگی و یک یا چند میله تشکیل می دهند که از برآمدگی تابش می کنند. مرکز کهکشانی یک منبع رادیویی شدید به نام Sagittarius A*، سیاهچاله ای بسیار پرجرم با جرم 4.100 (0.034±) میلیون خورشید است. ستارگان و گازها در فاصله وسیعی از مرکز کهکشانی با سرعت تقریبی 220 کیلومتر در ثانیه در مدار هستند. به نظر می رسد سرعت چرخشی ثابت با قوانین دینامیک کپلین در تضاد است و نشان می دهد که بخش زیادی (حدود 90 درصد) از جرم کهکشان راه شیری برای تلسکوپ ها نامرئی است، نه تشعشعات الکترومغناطیسی ساطع می کند و نه جذب می کند. این توده حدسی "ماده تاریک" نامیده می شود. دوره چرخشی حدود 240 میلیون سال در شعاع خورشید است. کهکشان راه شیری در مجموع با سرعتی در حدود 600 کیلومتر در ثانیه با توجه به چارچوب های مرجع برون کهکشانی حرکت می کند. قدیمیترین ستارگان کهکشان راه شیری تقریباً به اندازه خود کیهان قدمت دارند و بنابراین احتمالاً اندکی پس از عصر تاریکی بیگ بنگ شکل گرفتهاند. در 12 مه 2022، اخترشناسان برای اولین بار تصویری از Sagittarius A*، سیاهچاله بسیار پرجرم در مرکز کهکشان راه شیری را اعلام کردند.