فورت استانویکس
![]()
فورت استنویکس یک قلعه استعماری بود که ساخت آن در 26 اوت 1758 به رهبری ژنرال بریتانیایی جان استانویکس در محل رم کنونی نیویورک آغاز شد، اما تا حدود سال 1762 تکمیل نشد. در طول جنگ فرانسه و هند از باربری که به نام Oneida Carry معروف است، محافظت کنید. بنای یادبود ملی فورت استانویکس، یک سازه بازسازی شده که توسط سرویس پارک ملی ساخته شده است، اکنون این سایت را اشغال کرده است.
فورت استنویکس به دلیل دفاع موفقیت‌آمیز آن توسط نیروهای آمریکایی در طی محاصره اوت 1777 از نظر تاریخی مهم است. این قلعه توسط بریتانیایی ها در سال 1758 در یک مکان استراتژیک در امتداد مسیر آبی از دریاچه انتاریو به رودخانه هادسون ساخته شده بود. پس از اینکه نیروهای آمریکایی این قلعه را در طول جنگ انقلابی آمریکا تصرف کردند و بازسازی کردند، توسط ارتش بریتانیا که از کانادا از طریق دریاچه انتاریو به امید رسیدن به رودخانه هادسون حمله کرد، محاصره شدند. نیروی بریتانیا محاصره را رها کرد، نتیجه ای که منجر به شکست ارتش بریتانیایی بزرگتر در طول کارزار ساراتوگا شد.
فورت استنویکس همچنین محل قرارداد فورت استنویکس در سال 1768 بین بریتانیا و قبایل بومی آمریکا و همچنین قرارداد فورت استانویکس در سال 1784 بین قبایل و دولت آمریکا بود.
علاوه بر بازسازی خود قلعه، این بنای تاریخی ملی شامل سه مسیر کوتاه است که آن را احاطه کرده اند، که یکی از آنها بخشی از کشتی Oneida Carry را دنبال می کند. مرکز مدیریت و آموزش مجموعه‌های مارینوس ویلت، 485000 اثر و سند این بنا را حفظ می‌کند، نمایشگاه‌هایی را درباره فورت استانویکس و دره موهاوک به نمایش می‌گذارد و به عنوان یک مرکز گردشگری منطقه‌ای عمل می‌کند.
تاریخ
فورت استنویکس در سال 1758 ساخته شد تا از آبراه اصلی به سمت جنوب شرقی به سواحل اقیانوس اطلس، پایین رودخانه های موهاک و هادسون، و یک آبراه داخلی مهم به سمت شمال غربی تا دریاچه انتاریو، پایین وود کریک و دریاچه اونیدا تا اسویگو محافظت کند.
معاهده فورت استنویکس (1768)
در سال 1768، فورت استنویکس محل کنفرانس معاهده مهمی بین بریتانیایی ها و ایروکوئی ها بود که توسط ویلیام جانسون ترتیب داده شد. در زمان انعقاد این پیمان، قلعه فرسوده و غیرفعال شده بود. هدف از کنفرانس مذاکره مجدد در مورد خط مرزی بین سرزمین‌های بومیان آمریکا و سکونتگاه‌های سفیدپوستان بود که در اعلامیه 1763 ذکر شد. دولت بریتانیا امیدوار بود که یک خط مرزی جدید بتواند به خشونت مرزی که پرهزینه و دردسرساز شده بود پایان دهد. . بومیان آمریکایی امیدوار بودند که یک خط جدید و دائمی بتواند مانع گسترش استعمار سفیدپوستان شود.
معاهده نهایی در 5 نوامبر امضا شد و اعلامیه قبلی را بسیار بیشتر به سمت غرب تمدید کرد. ایروکوئی ها عملاً کنتاکی را به سفیدپوشان واگذار کرده بودند. با این حال، قبایلی که در واقع از سرزمین‌های کنتاکی استفاده می‌کردند، عمدتاً شاونی، دلاور و چروکی، هیچ نقشی در مذاکرات نداشتند. پیمان فورت استنویکس به جای تامین صلح، زمینه را برای دور بعدی خصومت ها فراهم کرد.
فورت استنویکس در سال 1768 رها شد و اجازه داده شد تا به ویرانه برود.
قلعه شویلر و نبرد اوریسکانی
این قلعه توسط نیروهای استعماری به فرماندهی سرهنگ الیاس دیتون در 12 ژوئیه 1776 مجدداً اشغال شد. آنها بازسازی را آغاز کردند و نام آن را به فورت شویلر تغییر دادند، اگرچه بسیاری همچنان آن را فورت استانویکس می نامیدند. سرهنگ پیتر گانسوورت فرماندهی قلعه را در 3 می 1777 به عهده گرفت.
در 3 آگوست 1777، قلعه توسط هنگ 8 پادشاه از پا، وفاداران و بومیان آمریکایی، تحت فرماندهی سرتیپ بری سنت لگر، به عنوان بخشی از یک کارزار سه جانبه برای تقسیم مستعمرات آمریکا، محاصره شد. گانسوورت شرایط تسلیم پیشنهاد شده توسط بریتانیا را رد کرد و محاصره آغاز شد.
طبق فرهنگ عامه محلی، هنگامی که سربازان استعماری پرچم را بر فراز قلعه در 3 اوت 1777 برافراشتند، این اولین بار بود که پرچم ایالات متحده در نبرد به اهتزاز درآمد. به احتمال زیاد پرچم برافراشته در فورت شویلر پرچمی بوده که فقط از سیزده خط تشکیل شده است، نسخه اولیه پرچم نیویورک، یا
