تقویم مقدسین
![]()
تقویم مقدسین روش سنتی مسیحی برای سازماندهی یک سال عبادی است که هر روز را با یک یا چند قدیس مرتبط می‌کند و به آن روز به عنوان روز عید یا عید قدیس یاد می‌کند. کلمه "عید" در این زمینه به معنای "یک وعده غذایی بزرگ، معمولاً یک جشن" نیست، بلکه به معنای "یک جشن مذهبی سالانه، یک روز اختصاص داده شده به یک قدیس خاص" است. سالانه در تاریخ مرگ یا تولدشان در بهشت شهید می‌شوند، تاریخی که به همین دلیل در لاتین به‌عنوان «شهید dies natalis» («روز تولد») شناخته می‌شود. در کلیسای ارتدکس شرقی، تقویم قدیسان را Menologion می نامند. "Menologion" همچنین ممکن است به معنای مجموعه ای از نمادها باشد که قدیسان به ترتیب تاریخ اعیادشان بر روی آنها نقش بسته است، که اغلب در دو تابلو ساخته می شوند.
تاریخ
با افزایش تعداد قدیسان شناخته شده در اواخر باستان و نیمه اول قرون وسطی، در نهایت هر روز از سال حداقل یک قدیس داشت که در آن تاریخ یادبود می شد. برای مقابله با این افزایش، برخی از مقدسین در برخی روایات به روزهای متناوب منتقل شدند یا به طور کامل حذف شدند، در نتیجه برخی از مقدسین در تقویم‌های مختلف، روزهای اعیاد متفاوتی دارند. به عنوان مثال، سنت پرپتوآ و فلیسیتی در 7 مارس درگذشتند، اما این تاریخ بعداً به سنت توماس آکویناس اختصاص یافت، و به آنها اجازه تنها یک یادبود را داد (به تقویم تریدنتین مراجعه کنید)، بنابراین در سال 1908 آنها یک روز زودتر منتقل شدند. هنگامی که اصلاحات سال 1969 در تقویم کاتولیک او را به 28 ژانویه منتقل کرد، آنها به 7 مارس منتقل شدند (به تقویم رومی عمومی مراجعه کنید). بنابراین، در سنت های مختلف می توان گفت که هر دو روز روز جشن آنها است. تقویم عمومی رومی که قدیسانی را که در کل کلیسا جشن گرفته می‌شوند فهرست می‌کند، فقط مجموعه‌ای از قدیسان را برای هر یک از روزهای آن در بر می‌گیرد. فهرست کامل تری در شهید شناسی رومی یافت می شود و برخی از مقدسین در آنجا ممکن است به صورت محلی جشن گرفته شوند.
اولین اعیاد قدیسان، جشن شهدا بود، که به عنوان بزرگ ترین شکل عشق برای مسیح، مطابق با این آموزه مورد احترام قرار می گرفت: "عشق بزرگتر از این وجود ندارد که کسی جان خود را در راه دوستانش فدا کند." گفته می شود که سنت مارتین تورز اولین یا حداقل یکی از اولین غیرشهیدانی است که به عنوان قدیس مورد احترام قرار گرفته است. عنوان "اعتراف کننده" برای چنین قدیسانی به کار می رفت که ایمان خود را به مسیح به جای مرگشان با زندگی خود اعتراف کرده بودند. شهدا به عنوان جان باختن در راه بندگی پروردگار تلقی می شوند و اقرار کنندگان افرادی هستند که به مرگ طبیعی از دنیا رفته اند. دامنه وسیع تری از عناوین بعداً استفاده شد، مانند: باکره، کشیش، اسقف، راهب، کشیش، بنیانگذار، ابوت، رسول، دکتر کلیسا.
Tridentine Missal فرمول مشترکی برای توده های شهدا، اعتراف کنندگانی که اسقف بودند، پزشکان کلیسا، اعتراف کنندگانی که اسقف نبودند، ابوت ها، باکره ها، غیر باکره ها، تقدیم کلیساها، و ایام عید مریم مقدس است. پاپ پیوس دوازدهم یک فرمول مشترک برای پاپ ها اضافه کرد. میسل رومی پاپ ژان بیست و سوم در سال 1962، مراسم مشترک رسولان را حذف کرد و مراسم عشای ربانی مناسب را برای هر روز عید یک رسول تعیین کرد. میسال رومی کنونی فرمول های مشترکی برای تقدیم کلیساها، مریم مقدس، شهدا (با فرمول های ویژه برای شهدای تبلیغی و شهدای باکره)، کشیش ها (تقسیم شده به اسقف ها، کشیش های عمومی، بنیانگذاران کلیساها، و مبلغان)، پزشکان دارد. کلیسا، باکره‌ها و قدیسان (عمومی) (با فرمول‌های ویژه برای راهبان، راهبان، راهبه‌ها، مذهبی‌ها، آنهایی که برای کارهای رحمانی، مربیان، و [به طور کلی] زنان قدیسین ذکر شده‌اند).
این سیستم تقویم، هنگامی که با فستیوال‌های کلیسا و اعیاد منقول و غیر منقول ترکیب می‌شود، روشی بسیار انسانی و شخصی و در عین حال اغلب محلی برای سازماندهی سال و شناسایی تاریخ‌ها ایجاد می‌کند. برخی از مسیحیان سنت تاریخ گذاری در روزهای قدیسان را ادامه می دهند: آثار آنها ممکن است به عنوان "عید سنت مارتین" به نظر برسد. شاعرانی مانند جان کیتس اهمیت شب سنت اگنس را به یاد می آورند.
همانطور که حوزه های قضایی مختلف مسیحی راه خود را از نظر الهیات جدا کردند
