نسل کشی ارامنه
Article
June 26, 2022
نسل کشی ارامنه تخریب سیستماتیک مردم و هویت ارمنی در امپراتوری عثمانی در طول جنگ جهانی اول بود. این نسل کشی به رهبری کمیته حاکم اتحادیه و ترقی (CUP)، عمدتاً از طریق کشتار جمعی حدود یک میلیون ارمنی در حین مرگ اجرا شد. راهپیمایی به صحرای سوریه و اسلامی کردن اجباری زنان و کودکان ارمنی. قبل از جنگ جهانی اول، ارمنی ها در جامعه عثمانی جایگاه حفاظت شده، اما تحت امری را اشغال می کردند. قتلعامهای گسترده ارامنه در دهههای 1890 و 1909 روی داد. امپراتوری عثمانی متحمل یک سری شکستهای نظامی و خسارات ارضی شد - بهویژه جنگهای بالکان 1912-1913 - که منجر به ترس در میان رهبران CUP شد که ارمنیها که سرزمینشان در استانهای شرقی است. به عنوان قلب ملت ترک تلقی می شد و به دنبال استقلال بود. شبه نظامیان عثمانی در جریان تهاجم خود به خاک روسیه و ایران در سال 1914، ارامنه محلی را قتل عام کردند. رهبران عثمانی نشانههای جداگانهای از مقاومت ارمنیان را به عنوان شواهدی از شورش گسترده در نظر گرفتند، اگرچه چنین شورشی وجود نداشت. هدف از اخراج دسته جمعی جلوگیری دائمی از امکان خودمختاری یا استقلال ارمنستان بود. در 24 آوریل 1915، مقامات عثمانی صدها تن از روشنفکران و رهبران ارمنی را از قسطنطنیه دستگیر و تبعید کردند. به دستور طلعت پاشا، حدود 800000 تا 1.2 میلیون ارمنی در سالهای 1915 و 1916 در راهپیماییهای مرگ به صحرای سوریه فرستاده شدند. اخراجشدگان توسط اسکورتهای شبهنظامی به جلو رانده شدند و از غذا و آب محروم شدند و مورد سرقت، تجاوز جنسی و تجاوز قرار گرفتند. قتل عام ها در صحرای سوریه، بازماندگان در اردوگاههای کار اجباری پراکنده شدند. در سال 1916، موج دیگری از کشتارها صادر شد و حدود 200000 تبعیدی تا پایان سال زنده ماندند. حدود 100000 تا 200000 زن و کودک ارمنی به زور مسلمان شدند و در خانواده های مسلمان ادغام شدند. قتل عام و پاکسازی قومی بازماندگان ارمنی توسط جنبش ملی گرای ترکیه در طول جنگ استقلال ترکیه پس از جنگ جهانی اول انجام شد. نسل کشی ارامنه منجر به نابودی بیش از دو هزار سال تمدن ارمنی شد. همراه با قتل عام و اخراج مسیحیان ارتدوکس سریانی و یونانی، امکان ایجاد یک دولت قومی ملی ترکیه را فراهم کرد. دولت ترکیه مدعی است که اخراج ارامنه اقدامی مشروع بوده که نمی توان آن را نسل کشی توصیف کرد. از سال 2022، 31 کشور و همچنین اکثریت قریب به اتفاق مورخان، این رویدادها را به عنوان نسل کشی به رسمیت شناخته اند.